A..... a few sad rhymes

Afgelopen zaterdag avond was ik met mijn lang afgewachte ontmoeting met Sophie.
Het was allemaal erg leuk maar zonder een zekere andere vriendin is het feest gewoon niet compleet. Dus ik dacht heel leuk "kom die bel ik op" ergens na 12 uur. Het gesprek heeft eigenlijk niks anders bevat dan de woorden "o sorry bel ik je wakker? Slaaplekker dan". Maar de situatie was mij bekend. En dat gaf mij de aanleiding om naar huis te gaan en een paar gedichten te schrijven onderweg.

Ik moet het niet maken omdat het gemaakt is om kapot te gaan
Ik moet je wel helpen om door de pijn heen te slaan,
Ik moet zorgen dat je een weg loopt zonder moeilijkheden
maar elk sprookje heeft helaas zo zijn eigen onevenheden,
Ik moet je op een manier weer blij maken
Ik ben alleen niet de persoon die jouw goed zal raken,
Ik moet zwijgen
Ik moet toekijken
Ik ga mijn best doen
Doe jij dan mee?

( het was de bedoeling dat het gedicht niet over mij ging is niet echt gelukt)

Doel van het gedicht
In ieder zit een booswicht
Je zult ermee moeten leven
Zodat jij je leven echt kunt beleven

** Ik kan me nog niks voorstelen over je gevoelens.
Ik kan alleen maar stomme dingen herhalen.
En ik zal er altijd voor je zijn.